Uprawianie polityki wymaga wpierw myślenia o polityce, a to z kolei czyni niezbędnymi nieustanne próby odnowienia słownika teorii i filozofii polityki. Podczas gdy Hannah Arendt starała się uchwycić sferę polityczności poprzez oddzielenie działania od innych obszarów ludzkiej aktywności, Jacques Ranciere określił politykę jako działanie mające na celu demokratyczne tworzenie podmiotów, tym samym relegując ją z przestrzeni tego, co społeczne. Etienne Balibar zaproponował podejście, które na pierwszy rzut oka wydaje się dużo bardziej skomplikowane od wymienionych wyżej teorii: odróżniając politykę jako działanie autonomiczne, czyli emancypację, od polityki jako zmiany strukturalnych i koniunkturalnych warunków czyli transformacji, a w końcu także od stosunku podmiotów do warunków uprawiania polityki. Balibar, współautor Czytania „Kapitału” ujął dziedzinę polityki jako dialektykę zróżnicowanych aspektów tego, co określamy jako politykę. Być może jednak współczesna rzeczywistość społeczna wymaga teorii, która zdałaby sprawę ze skomplikowania tego, co kiedyś rozumiano wyłącznie jako walkę o władzę. Czytamy tekst Etienne’a Balibara Trzy pojęcia polityki: emancypacja, transformacja, ucywilizowanie (w: E. Balibar, „Trwoga mas”, tłum. A. Staroń, Warszawa 2007, s. 17-46).