24 maja 2004 r. (poniedziałek), godz. 18:00 Poleski Ośrodek Sztuki, ul. Krzemieniecka 2a, ŁÓDŹ Spotkanie poprowadzi Jerzy Jarniewicz Andrzej Stasiuk, ur. w 1960 r. w Warszawie, prozaik, poeta, krytyk literacki. Pisze do takich gazet jak: "Tygodnik Powszechny", "Gazeta Wyborcza", "Tytuł", "Frankfurter Allgemeine Zeitung" i in. Właściciel niesztampowej biografii: usuwany ze szkół, był zaangażowany w ruchu pacyfistycznym, zdezerterował z wojska, za co trafił na półtora roku do więzienia. Na podstawie tego ostatniego doświadczenia powstał debiutancki zbiór opowiadań Mury Hebronu (Warszawa 1992, 1996, Czarne 1999, Wołowiec 2000, 2001), będący zapisem drastycznych obrazów z życia w celi. W 1994 roku opublikował tom poezji Wiersze miłosne i nie, a rok później powieść Biały kruk (wcześniej pojawiła się we fragmentach, w "Czasie Kultury"), na podstawie której Jerzy Zalewski nakręcił film Gnoje. W 1995 roku ukazały się Opowieści galicyjskie, jedna z najpopularniejszych jego książek, a następnie Przez rzekę (Czarne 1996), Dukla (Czarne 1997, 1999), entuzjastycznie przyjęta przez krytykę, Dwie sztuki (telewizyjne) o śmierci (1998), Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej) (Czarne 1998), Dziewięć (Czarne 1999, Wołowiec 2003), oraz Tekturowy samolot (Wołowiec 2000, 2001, 2002) - zbiór szkiców, esejów i małych próz pisanych w latach 90. W 2000 roku, wspólnie z Jurijem Andruchowyczem, wydał Moją Europę. Dwa eseje o Europie zwanej Środkową, z Olgą Tokarczuk i Jerzym Pilchem Opowieści wigilijne, a rok później tom opowiadań Zima (Wołowiec 2001). Laureat nagrody Fundacji Kultury (1994), Fundacji im. Kościelskich (1995), im. S. B. Lindego (2002), kilkakrotnie nominowany do literackiej nagrody NIKE. Jego książki zostały przetłumaczone m.in. na angielski, fiński, francuski, holenderski, niemiecki, rosyjski, norweski, ukraiński, węgierski i włoski. Mieszka w Beskidzie Niskim. Jadąc do Babadag to książka o podróży przez zapomnianą Europę. Nie ma w niej stolic, nie ma metropolii - jest europejska prowincja od Beskidu Niskiego aż po Albanię. Bardzo możliwe, że jest to wyprawa w europejską "podświadomość", podróż w rejony, o których jednocząca się i modernizująca Europa wolałaby nie pamiętać. Polska, Słowacja, Węgry, Rumunia, Słowenia, Albania, Mołdawia - przez te kraje podróżuje autor. Samochodem, autostopem, pociągiem. Ale jednocześnie jest to podróż w głąb świadomości mieszkańca tej części Europy, która zawsze była uważana za gorszą, zapóźnioną, prymitywną i zacofaną. Jednak autor ogląda te kraje w sposób pozbawiony kompleksów. Czasami ma się nawet wrażenie, że to jedyne kraje na Ziemi, co pozwala uniknąć nudnych i jałowych porównań z Zachodem bądź Wschodem. Jadąc do Babadag to książka przygodowa i podróżnicza. Nie tylko w sensie geograficznym, ale także - a może przede wszystkim - duchowym.