W pierwszym wywiadzie dla Polityki (1984) powiedziała: "Pragnę śpiewać to, co lubię i tak jak lubię. Jeżeli publiczność zaakceptuje te moje upodobania, będę mogła mówić o prawdziwym sukcesie". Śpiew i muzyka w życiu Edyty Geppert obecne były "od zawsze". Dzieciństwu w Nowej Rudzie towarzyszyły piosenki śpiewane przez Mamę. Potem był Zespół Pieśni i Tańca "Nowa Ruda". A w końcu - Wydział Piosenki Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Tam poznała Piotra Loretza, który najpierw był jej profesorem, a później opiekunem artystycznym, menedżerem i mężem. "Piotr to taki mój czarodziej Merlin" mówi o nim Edyta Geppert - "Wprowadził mnie w cudowny świat, gdzie żyje się sztuką i dla sztuki". Artystka jest "zaniepokojona tym, jak dużo mówi o sobie śpiewając". Kształtując swój repertuar Edyta Geppert kieruje się "wyłącznie własnym gustem. Tekst musi zrobić na mnie wrażenie, wywołać dreszcz emocji lub mnie rozbawić. Te emocje, tę radość będę się później starała przekazać słuchaczomNa scenie Edycie Geppert towarzyszą nieodmiennie: Henryk Alber i Tomasz Bajerski oraz, oczywiście, Piotr Loretz. Zespół uzupełniają jeszcze Jerzy Szarecki i Bartek Serafinowicz. Na estradę Edyta konsekwentnie wychodzi zawsze w czarnym stroju, w którym czuje się bezpiecznie. Zrobiła wyjątek, by wystąpić w Opolu na koncercie "Zielono mi" poświęconym pamięci Agnieszki Osieckiej. Bo miało być "normalnie" bez żałoby, bez czerni. Drugim odstępstwem od reguły jest pani Darling z musicalu "Piotruś Pan", która nosi jasną suknię. Każdy jej występ jest doskonale wyreżyserowanym, misternym spektaklem. Żadna piosenka nie jest w nim przypadkowa. Kościół Środowisk Twórczych ul. Marii Skłodowskiej-Curie 22, tel. 637-65-45 14 XI o godz. 19:00