Zbigniew Zapasiewicz jest jednym z najwybitniejszych powojennych aktorów polskich. Urodził się 13 września 1934 roku w Warszawie. Przez rok studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. W latach 1952-1956 był studentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Grał w teatrach warszawskich: Młodej Warszawy, Klasycznym, Współczesnym, Dramatycznym, Powszechnym. W latach 1986-1990 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Dramatycznego, przez trzy lata pracował w Teatrze Polskim (1990-1993), następnie, po raz drugi w swojej karierze, w Teatrze Współczesnym. Od 2000 roku należy do zespołu aktorskiego Teatru Powszechnego. Współpracował także m.in. z Krakowskim Teatrem STU i poznańską Sceną na Piętrze. Zapasiewicz jest aktorem, który doskonale posługuje się na scenie słowem i buduje rolę mocno odkształcając przy tym własną postać, zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Aktor przyznawał: posługuję się przemianą wyglądu. Nie mówię już o przemianie i charakterystyce wewnętrznej, której szukam zawsze. Próbuję, na przykład szukać: jak człowiek, którego mam grać, chodzi, jak mówi. Próbuję każdemu (na swój użytek, bo widz może nie zauważyć) wynaleźć indywidualny sposób mówienia. Bardzo to lubię Klasztor oo. Dominikanów, ul. Zielona 13 15 grudnia o 19.30