Czas otwarcia wystawy zbiega się z 35 rocznicą śmierci artysty. Wystawa prezentuje przeszło 150 prac zarówno malarskich jak i wykonanych na papierze zrealizowanych w różnych okresach twórczości artystycznej (okres prymitywny 1935-37; Okres akademicki 1937-39, Szkoła Sztuk Pięknych im. Norwida - Łódź; Okres ekspresyjny 1940-44, okupacja; Okres cézannistyczny - malarstwo 1946-47, PWSSP w Łodzi; Okres kubistyczny 1947-48, PWSSP Łódź + pracownia F. Légera Paryż; Okres légerowski 1949-50, Malarstwo strukturalne lata 50-60, Malarstwo konstruktywistyczne lata 70-te. Prace te zostały wypożyczone ze zbiorów publicznych, galerii i kolekcji prywatnych oraz od rodzinny. Lech Kunka - łódzki malarz i pedagog Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, zajmował się także scenografią teatralną i filmową (Milcząca Gwiazda, O dwóch takich co ukradli księżyc), sporadycznie malarstwem monumentalnym. Należy do grona artystów o ugruntowanej pozycji w sztuce polskiej, którzy wywarli znaczący wpływ na kształtowanie się powojennej awangardy. Zapamiętany przez studentów i łódzkie środowisko artystyczne jako niezwykle wyrazista osobowość i życzliwy człowiek. L. Kunka był uczniem Wł. Strzemińskiego (absolwent łódzkiej PWSSP- dyplom 1951) oraz Fernanda Légera (roczne stypendium artystyczne w Paryżu – 1948/1949). U podstaw jego działalności artystycznej legł cały, teoretyczny dorobek konstruktywizmu oraz doświadczenie europejskiej awangardy. Kunka był przede wszystkim malarzem i pedagogiem ale, podzielając poglądy Strzemińskiego na funkcję sztuki we współczesnym społeczeństwie, podejmował także realizacje o charakterze publicznym i użytkowym jak: panneau w czytelni BUŁ (1961), dekoracja kawiarni w Karsznicach (malarstwo ścienne), projekt żelaznej kurtyny dla Teatru Wielkiego w Łodzi (1970), w roku 1967 zrealizował formę przestrzenną dla Elbląga a w 1978 roku dla osiedla mieszkaniowego w Lublinie. Lubelska rzeźba, wzniesiona jeszcze pod czujnym nadzorem artysty, była jego ostatnim dziełem. Wierząc, że sztuka tylko wtedy ma sens jeśli funkcjonuje w świadomości społecznej, wyjątkowo łatwo wyzbywał się swoich prac, hojnie obdarowując przyjaciół i znajomych. Twórczość malarska Lecha Kunki jest świadectwem nieustających zmagań i wyborów artysty pomiędzy niezwykłym temperamentem twórczym a intelektualnym rygorem. Wczesne obrazy (głównie pejzaże) z lat 1946-47 zdradzają wpływy Cézann’a. Wyjazd na stypendium do Paryża w 1948 roku i nauka u Fernanda Légera sprawiły, że Kunka przez następnych kilka lat malował obrazy figuratywne noszące jeszcze znamiona sztuki francuskiego nauczyciela, ale już naznaczone przez własną inwencję twórczą. Płaska plama koloru nabiera często plastyczności, czyste barwy lśnią obok połyskujących wklejek z cynfolii i grubej warstwy werniksu, zaś bogactwo tematów i motywów wskazuje na inspirację paryską ulicą lub polską codziennością – niekiedy jarmarcznie kolorową, a innym razem szarą, pełną religijno-duchowych uniesień. I chociaż można by sądzić, że sztuka Légera była bliższa naturze młodego artysty niż intelektualny rygor twórcy unizmu, niemal równolegle, na przełomie lat 40-tych i 50-tych, Kunka zrealizował cykl bezprzedmiotowych kompozycji, w których można znaleźć nawiązania do morskich pejzaży Strzemińskiego, miękkich form kompozycji Arpa czy prac Mortensa. Mimo czytelnych jeszcze inspiracji, abstrakcyjne realizacje Kunki były w owym czasie - na gruncie polskim - zjawiskiem odosobnionym. W latach 1956-57 w twórczości Kunki dokonał się decydujący przełom. Jego uwagę skupiła rozpowszechniona już w Polsce koncepcja strukturalizmu o charakterze organicznym. Malarstwo Kunki ulega racjonalizacji i zaczyna ewoluować ku strukturom abstrakcyjnym ujmującym każdą formę w system różnej wielkości kół. Krągłe formy, niekiedy obwiedzione jeszcze wyraźnym konturem, pokrywają płaszczyznę obrazu w najrozmaitszych układach: skupisk na obwodach dużych okręgów, centrycznych zagęszczeń lub są rozmieszczone równomiernie na całej powierzchni płótna. W połowie lat 60-tych koła i krągłości nasycają się fakturą i malarskim walorem. Równolegle powstają wielkoformatowe foto-kolaże. W latach 70-tych okręgi i koła geometryzują się i uspakajają . Powstają wówczas białe obrazy o zdecydowanie uporządkowanych układach punktów. Lech Kunka jest laureatem wielu nagród i wyróżnień na wystawach i konkursach plastycznych. Za działalność artystyczną i pedagogiczną uhonorowany m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Nagrodą II stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1967). Wystawa potrwa do 5 maja br. (wernisaż odbył się 4 marca) Wystawie towarzyszy specjalny program edukacyjny Warsztaty ''Czy to Ja ? Czy to Ty?'' dla grup zorganizowanych (klasy IV-VI, gimnazja, szkoły średnie) Warsztaty towarzyszące wystawie będą związane z jedną najciekawszych prac Lecha Kunki Portret artysty (1969), która ukazuje wydarzenia kształtujące postać malarza. Zajęcia staną się pretekstem do stworzenia własnej autobiografii, wykorzystując collage i techniki mieszane. Posługując się symbolami przeszłych wydarzeń, które uwarunkowały naszą osobowość i charakter, stworzony zostanie obraz nas samych. Ćwiczenia warsztatowe będą poprzedzone zwiedzaniem wystawy. Opłata w cenie biletu ulgowego 5 zł od osoby. Zainteresowanych uczestnictwem prosimy o zgłoszenie obecności na zajęciach mailowo na adres m.urbanska@muzeum-lodz.pl lub telefonicznie pod numerem 42 254 90 40 Gdzie: Muzeum Miasta Łodzi, ul. Ogrodowa 15